Opuszczony kościół ewangelicki z epoki wczesnego klasycyzmu, wzniesiony pod koniec XVIII wieku, wg projektu Carla Gottharda Langhansa, architekta berlińskiej Bramy Brandenburskiej. Świątynia zyskała wieżę z piaskowca dopiero kilkadziesiąt lat później. Wnętrze kryje piękne, dwupiętrowe, drewniane empory, wsparte na okrągłych kolumnach. Całość przykryta jest ogromną kopułą. Kościół użytkowany był, aż do zakończenia II wojny światowej, kiedy Niemcy opuścili tamtejsze ziemie. Nowi mieszkańcy wsi urządzili we wnętrzach… owczarnię, a następnie obiekt porzucono. Całe wyposażenie świątyni, na które składało się m. in.: organy ze skórzanym miechem, ołtarz, ławki, ambona i kryształowe żyrandole zostały szybko potem rozkradzione lub przeniesione do pobliskich świątyń katolickich. Jakiś czas później zawaliła się część dachu, której nie zabezpieczono, narażając tym samym budowlę na działanie opadów atmosferycznych. Kościół został wpisany na listę zabytków dopiero na początku XXI wieku. W pobliżu znajduje się również stary, zapomniany cmentarz ewangelicki, na którym zachowało się sporo nagrobków. Obiekt w 2013 roku przejęła fundacja, która zabezpieczyła świątynię oraz rozpoczęła prace remontowe.