Gorzelnię wybudowano na początku XX wieku przez żydowskiego przemysłowca. Miejsce powstania fabryki nie było przypadkowe. Manufaktura stanęła w niedalekiej odległości od węzła kolejowego oraz miejscowości, które zaopatrywały gorzelnię w surowce. Pobliska rzeka była dodatkowym atutem, gdyż to właśnie z niej czerpano wodę do napędzania maszyn parowych.
Zakład działał na potrzeby piekarnicze wytwarzając drożdże. Produktem ubocznym produkcji były duże ilości alkoholu. Fabryka już w pierwszych latach funkcjonowania prosperowała bardzo dobrze. W trzeciej dekadzie XX wieku produkcja wynosiła tu nawet kilkadziesiąt ton drożdży miesięcznie. Gorzelnia w latach 20. przeszła gruntowną przebudowę zwiększając i tak już wysoką produktywność. Zamontowano wtedy maszyny elektryczne.
W czasie wojny Niemcy rozszabrowali część wyposażenie Zakładów oraz uszkodzili kilka budynków. Po II wojnie światowej gorzelnia stała nieczynna. Dopiero w latach 50. otwarto w niej przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją aromatów.
Kilka lat temu teren dawnych Zakładów wpisano do rejestru zabytków. Istnieją plany wkomponowania budynków produkcyjnych w nowe osiedle mieszkalne.