Krematorium wybudowano na początku XX wieku według planu architekta z Berlina. Budynek kosztował ponad 100 tysięcy marek niemieckich. W dniu oddania budynku do użytku było to jedno z najnowocześniejszych krematoriów w Europie – posiadało biura, windy, pomieszczenia dla personelu, chłodnie na zwłoki oraz maszyny do produkcji lodu, którym chłodzone były ciała. Budowa krematorium podyktowana była zwiększającą się liczbą mieszkańców, a co za tym idzie większą liczbą zgonów. Ze względów sanitarnych postanowiono umożliwić palenie zwłok. Kremacja nie była jednak obowiązkiem – wręcz przeciwnie, wymagana była m.in. odręcznie spisana wola kremacji. Ponadto dzieci poniżej 16 roku życia nie mogły zostać spalone po śmierci. Według niektórych statystyk skremowano tutaj ponad 100 000 osób, a część z urn z prochami zmarłych po dzień dzisiejszych pochowanych jest na starym cmentarzu wokół krematorium. Budynek został opuszczony na przełomie lat 80. i 90. XX wieku.